Jest mi ogromnie miło, że jakoś trafiłeś na Leona. Jestem studentką kognitywistyki, pasjonatką książek i cappuccino. Może masz ochotę pozwiedzać Leona? Śmiało! Zapraszam! Z racji tego, że lubię zwiedzać blogosferę, proszę Cię o zostawienie linku do Twego zakątka internetu, o ile takowy posiadasz, w komentarzu :)

Sześć blogowych błędów #2




  Do stworzenia kolejnej odsłony postów z błędami zostałam zachęcona opiniami pod poprzednim postem, który ukazał się już dość dawno, cóż, jest niestety wciąż aktualny, więc pozwólcie, że Was do niego również przekieruję: Sześć blogowych błędów


Drodzy Państwo Booktuberzy, do Was się tutaj zwracam, bowiem bardzo często, a wręcz notorycznie w Waszych tytułach filmików/wypowiedziach/gdziekolwiek odmiana Booktube w miejscowniku jest błędna.  
Booktube'ie pojawia się naprawdę często, co jest, cóż, błędne! Zobaczcie. że nawet jakoś tak brzydko wygląda, prawda? 

Jak poprawnie należy odmienić wyraz BookTube? Tu jest pewien problem, bo słownik o tym milczy, ale specjaliści wypowiedzieli się na temat YouTube... Będzie analogicznie, więc: 

Jak poprawnie należy odmieniać wyraz YouTube?
Najpierw wymowa: [ju tjub], bo od niej wiele zależy. Formy odmiany zapisujemy następująco: D. YouTube’a, C. YouTube’owi, B. YouTube (potocznie także YouTube'a – Red.), N. YouTube’em, Ms. YouTubie. [źródło]

Nie mamy Booktube'ie, mamy Booktubie, więc nie Witaj, Booktube'ie!, ale Witaj, Booktubie!


Konstrukcja w każdym bądź razie jest potoczna i uchodzi za kontaminację (skrzyżowanie) konstrukcji w każdym razie z bądź co bądź. Potocznie jej użycie jest możliwe, ale taki zapis uchodzi za błąd i najlepiej go unikać i zdecydować się na któreś z powyższych 




 Na prawdę podobała mi się ta książka... Na prawdę bohater był świetny. Na prawdę styl autorki zasługuje na uznanie... W tych zdaniach nie o prawdę się rozchodzi, ale o naprawdę. Gdy naprawdę możemy zastąpić wyrazami takimi jak np. szczerze, dokładnie, właściwie, prawdziwie wówczas mamy właśnie naprawdę. Natomiast jeśli np. Monopol na co? Monopol na prawdę. 


Jak to zawsze mówi mój padre, misie to są w lesie. 

W tym wypadku posłużę się pomocą z zewnątrz, która to doskonale opisała,  w którym miejscu stać powinno mi, a w którym mnie:

Generalnie relacja pomiędzy formami celownika mnie i mi jest dokładnie taka, jak pomiędzy formami celownika w drugiej osobie liczby pojedynczej tobie oraz ci. Czyli jeśli ktoś ma czasami wątpliwości, jakiej formy użyć, niech podstawi sobie formę drugiej osoby, którą większość osób ma w nawyku wybierać poprawnie.

Na przykład mamy dwa zdania:
Mnie/mi się to podoba.
Podoba mnie/mi się to.

Warto podstawić formę drugiej osoby. Łatwe, prawda? Nikt nie powie przecież:
Ci się to podoba
Lub
Podoba tobie się to.

Naturalne jest, że powiemy
Tobie się to podoba
oraz
Podoba ci się to.

I analogicznie:
Mnie się to podoba. 
Podoba mi się to. [źródło


Może nie jest to specjalnie częsty błąd, ale mimo wszystko od czasu do czasu gości w blogosferze, 
To jest jakiś autor.
Nie ma jakiegoś autora.
To są jakieś autorki
Nie ma jakichś autorów.
Liczba pojedyncza: jakiś. Liczba mnoga:  jakichś. Analogicznie, liczba pojedyncza czyiś i mnoga: czyichś.  

W Igrzyskach Śmierci nie było zwycięscy. 

Zwycięscy to przymiotnik (np. w zastosowaniu zwycięscy bohaterowie wyszli cało z opresji), zwycięzcy to l.mn. od zwycięzca. 

Niech Book będzie z Wami, 
Matylda