Tylko tajemnica trzyma nas przy życiu. Tylko tajemnica.
Kto z Was lubi filmy przygodowe? Bohaterów takich jak Indiana Jones czy Robert Langdon, Pana Samochodzika? A może przepadacie za zagadkami, których rozwiązanie nie jest proste? Lubicie historię i jej smaczki? Jeśli jesteście chociaż trochę zainteresowani akcją, która ani na moment nie zwalnia, tylko wręcz z każdym rozdziałem przyspiesza, a na chociaż jedno z powyższych pytań odpowiedzieliście twierdząco, to nie pozostaje mi nic innego jak przedstawić Wam pewną ofertę... Stół króla Salomona powieść stworzona przez wykładowcę historii i sztuki średniowiecznej w Ośrodku Studiów Romańskich w Madrycie, Luisa Montero Manglano. Nie nazwałabym Stołu powieścią nieprzewidywalną, bo kilku wątków się spodziewałam, chyba za dużo czasu we wczesnej młodości poświęciłam właśnie przygodówkom i filmom o dzielnych poszukiwaczach skarbów... Jednak cała historyczna otoczka, cała tajemnica krążąca wokół Poszukiwaczy, wreszcie główny bohater, który związany jest z dziwnymi relacjami ze swoimi rodzicami... To czyni tę powieść wartą bliższego poznania.
Głównym bohaterem jest Tirso Alfaro, doktorant historii sztuki, odbywa właśnie praktyki w muzeum w Canterbury, nie jest to zbyt ciekawe zajęcie, ale Hiszpan nie ma co narzekać, zawsze mogło być gorzej... Cóż, to gorzej się właśnie zdarzyło, Tirso jest bowiem świadkiem kradzieży bezcennej Pateny, którą zresztą miał zbadać w ramach swojej pracy doktorskiej... Po nieprzyjemnych wydarzeniach powraca do Madrytu, gdzie dostaje dość dziwną ofertę pracy, z braku laku dobre i to, więc Tirso postanawia wziąć udział w niezwykłym procesie rekrutacyjnym. Do czego będzie miał możliwość dołączyć? Co będzie robić? Czy sobie poradzi? Czym jest Stół króla Salomona i czy naprawdę, jak mówią legendy, posiada boską moc? Jesteście ciekawi opowieści młodego Hiszpana?
Tirso Alfaro, czyli narrator, który na początku sprawił, że rzuciłam tę powieść w kąt. Cóż, dla mnie wstęp do tej historii był najgorszym elementem książki, ciągłe powtarzanie jednego zdania nie sprawiło, że zainteresowałam się bliżej Stołem, wręcz przeciwnie odepchnęło mnie. Później już wszystko się zmienia, dostajemy zwyczajną narrację pierwszoosobową bez zbędnych dodatków w postaci "Ale znam lepszą historię"... Co jednak mnie w dalszej części drażniło? Narrator, który zdradzał, co się wydarzy np.: Ponieśliśmy spektakularną porażkę... nie wiem, jak na Was, ale na mnie takie chwyty nie działają wcale, ba! mnie one denerwują, bo mniej więcej mogę sobie wyobrazić, co się zaraz wydarzy, wiem, czego się spodziewać. Nie był to częsty element, ale jak już się pojawił, to niestety doprowadzał mnie do szewskiej pasji. Co dalej? Nieśmiertelny Tirso, który ma czasem więcej szczęścia niż rozumu. Szczerze mówiąc, w pewnych momentach przypominał mi bardziej Rambo niż poszukiwacza przygód, już nawet Indiana Jones jak był ranny, to mniej sprawnie działał. Na Tirso po prostu nie ma mocnych... a to sprawia, że powieść staje się po prostu mało realistyczna, bo bądź co bądź, niektóre obrażenia odniesione przez głównego bohatera powinny go na przynajmniej na jakiś czas uziemić... No, ale, cóż poradzić? To powieść przygodowa, która ma bawić, a rozrywki dostarczyła mi całe mnóstwo...
Nie musicie uważać na fajerwerki, bo Stół króla Salomona jest ich pozbawiony, ale jeśli chcecie zabawić się w poszukiwacza skarbów, odkrywać tajemnicze miejsca i niezwykłe zabytki, to jest to powieść dla Was. Miłośnicy historycznych smaczków też znajdą tu coś dla siebie, bowiem nie wszystko, co Manglano skrył w swojej powieści to czysta fikcja... Nie wiem, jak Wy, ale ja uwielbiam sekrety przeszłości...
Stół króla Salomona Luis Montero Manglano
Cykl: Poszukiwacze (tom 1)
Wydawnictwo: Rebis
Wydawnictwo: Rebis
tytuł oryginału: La mesa del rey Salomón. Los buscadores
data wydania: 2 marca 2016
ISBN: 9788378187387
liczba stron: 528
Niech Book będzie z Wami,
Matylda
